Meluzyna zwana wietrzną panną. Gdy wiał silny wiatr mówiono, że to Meluzyna tańcuje. Była to piękna kobieta, która z tęsknoty za swoimi dziećmi tak bardzo płaczę. Ciążyła na niej klątwa, była pół kobietą, pół rybą. Zniknęła w wietrzę, gdy jej mąż się dowiedział o jej prawdziwej postaci. Czasem mówiono, że Meluzyna została wypędzona za swą pychę i brak troski o własne dzieci. Błąka się ona po ziemii szukając spokoju, a jej nadejście zawsze zwiastuje porywisty wiatr lub deszcz.
Dawniej we wsi mieszkała bardzo piękna kobieta. Wydała się za mąż, ale źle się prowadziła, zostawiła bajtle w doma, było durś larmo, ludzie się zdenerwowali i wygnali ją ze wsi i przeklęli. Kobieta się wściekła i chciała się zemścić na ludziach. To właśnie ona powodowała mocne wiatry, wichury, czy grad. Mówiło się wówczas, że Meluzyna tańcuję. Poniewiera się po świecie, kiedy wiało trzeba było przez okno rzucić garść soli, albo okruszków, żeby Meluzyna miała jedzenie dla swoich dzieci.
Monika Organiściok, Chudów
Według jednej z legend, Meluzyna była dziewczyną, która pragnęła posiadać sto koszul, co stało się dla niej wiecznym przekleństwem. Nawet w niedzielę przędła je, zapominając o odpoczynku i dniu świętym. Gdy wszystkie koszule były gotowe, usłyszała z dala głos „Wszystko, co uszyłaś, porwę ci!”. Naraz porwał się wielki wicher i dziewczyna wraz z nim zniknęła. Od tej pory Meluzyna fruwa po świecie wraz z wiatrem i nie może zaznać spokoju. Wierzono, że „jak Meluzyna tańczy, to będzie coś złego — przyjdzie burza, grad, deszcz z powodzią”. Słysząc nadchodzącą Meluzynę, należało otworzyć okno i rzucić na wiatr szczyptę mąki albo soli, by mogła nimi nakarmić swoje zgłodniałe dzieci.